Χατζηαβάτης: Που πας ρε ματάκια μου με το καλιμαύφκι;
Καραγκιόζης: Πάω στον αρχιεπίσκοπο να με χειροτονήσει παπά. Έχει βέβαια πολλά πρόσφορα για να φάω, αλλά του κάνω κυρίως το χατίρι για να τον ευχαριστήσω για την ανακοίνωση που έβγαλε η Ιερά Σύνοδος σχετικά με το Μακεδονικό. Ωραίο πράμα! Έδωσε και κατάλαβαν οι Ελλαδίτες ότι εδώ φυσάει και θα φυσά πάντοτε ένας άλλος αέρας.
Χατζ.: Και ξέρεις να ψάλλεις ρε Καραγκιόζη;
Καρ.: Όχι!
Χατζ.: Να εξομολογείς;
Καρ.: Όχι! Ξέρω όμως να σταυροκοπιέμαι.
Χατζ.: Δεν νομίζω ότι φτάνει αλλά άντε πήγαινε και καλή επιτυχία να ʼχεις.
Καρ.: Όι, ποθές δεν πάω! Σέβομαι το σχήμα και η ομορφιά μου θα το τσαλακώσει. Κι ύστερα παντρεμένος είμαι, κοπέλια έχω αποκλείεται λοιπόν να γίνω Αρχιεπίσκοπος. Καλά κάθομαι.
Χατζ.: Εγώ σου λέω να το ξανασκεφτείς. Τζάμπα πρόσφορα. Τζάμπα και το κρασάκι.
Καρ.: Όλο στην τράκα ο νους σου εσένα. Τόσο ξύλο έχεις φάει, μυαλό δεν έχεις βάλει;
Χατζ.: Εντάξει μωρέ δεν σε είπαμε δα και καμπούρη.
Καρ.: Καμπούρης είμαι. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να είμαι και άνθρωπος. Φύγε λοιπόν Χατζατζάρη πριν σε αρπάξω στις φάπες.
Χατζ.: Καλά φεύγω. Εσύ που θα πας;
Καρ.: Πάω να βάλω το καλιμαύκι στις κότες, μπας και κάνουνε κανένα αβγό και φάμε και αυτή την εβδομάδα.
Χατζ.: Ένα αβγό για μια βδομάδα;
Καρ.: Ναι μωρέ. Έξι στόματα είμαστε δε θα βαρυστομαχιάσωμε.
