Καραγκιόζης: Δεν αντέχω μπλιό ρε Χατζατζάρη. Θα πάω στην Παναγία την Ακροτηριανή να καρώ μοναχός.
Χατζηαβάτης: Να κάνεις τί Καραγκιόζη μου;
Καρ: Να καρώ ρε! Να γίνω μοναχός.
Χατζ: όφου όφου μάτια μου! Κι εμάς μωρέ πού θα μας αφήσεις; Τη γυναίκα σου, τα κοπέλια σου;
Καρ: Δεν ξέρω αλλά δεν αντέχω κι άλλο να με κυβερνά ο Τσίπρας, ο Παπάς κι ο Καρανίκας.
Χατζ: Κι εμάς μας ταλαιπωρούν ρε Καραγκιόζη. Αλλά τί να κάνουμε;
Καρ: Να πάτε να πηδηχτείτε. Όσο σκύβετε τόσο καρπαζές θα τρώτε.
Χατζ: Κι εσύ; Με το να πάς να κλειστείς σε μοναστήρι δεν κωλώνεις;
Καρ: Λες μωρέ; Λες να το πάρουν έτσι;
Χατζ: Αμ πώς αλλιώς;
Καρ: Τότε ποθές δεν πάω. Δεν θα αφήσω εγώ να βγει ο οποιοσδήποτε και να πει ότι ο Καραγκιόζης κώλωσε. Εδώ θα κάτσω. Κι ας με βαρά ο Τραπεζοβεληγκέκας μέχρι να του αλλάξει τον αδόξαστο κι αυτουνού ο Μπαρμπαγιώργος. Κι ας πεινώ μια και έχω πέντε στόματα να θρέψω.
«Κι αν είναι να αποθάνομε για την Ελλάδα, Θεία είναι η Δάφνη. Μια φορά κανείς πεθαίνει».
